| Joe Satriani | |
 Joe Satriani podczas występu w Chile (31 marca 2003) |
|
| Imię i nazwisko | Joe Satriani |
| Pseudonim | Satch |
| Data i miejsce urodzenia | 15 lipca 1956 Nowy Jork |
| Pochodzenie |
 Stany
Zjednoczone |
| Instrument | gitara elektryczna |
| Gatunek | hard rock, jazz-rock, rock instrumentalny |
| Zawód | gitarzysta, kompozytor, wokalista |
| Aktywność | Od 1978 |
| Wytwórnia płytowa | Epic |
| Powiązania | Robert Fripp, Eric Johnson, Adrian Legg, Yngwie Malmsteen, John Petrucci, Kenny Wayne Shepherd, Steve Vai, Kirk Hammett, Deep Purple, G3 |
| Instrument | |
| Ibanez JS | |
| Zespół | |
| Chickenfoot | |
Joe "Satch" Satriani (ur. 15 lipca 1956 w Nowym Jorku) – amerykański gitarzysta wirtuoz, wokalista oraz kompozytor.
|
|
Zaczął grać na gitarze w wieku 14 lat, gdy dowiedział się o śmierci Jimiego Hendriksa, którego był fanem. Wcześniej trenował futbol amerykański.
Od 1971 roku, czyli już w wieku piętnastu lat, Satriani był nauczycielem gry na gitarze. Wnastępnych latach grał z muzykami jazzowymi, co znacznie wpłynęło na jego styl. Byli to m.in. Lennie Tristano i Billy Bauer.
W latach 80. Joe Satriani grał koncerty z Mickiem Jaggerem oraz brał udział w wielu sesjach nagraniowych różnych zespołów. W latach 90. XX w. na kilka miesięcy zastąpił na koncertach gitarzystę Deep Purple – Ritchiego Blackmore'a.
Pierwszy jego solowy album został wydany w 1986 roku i nosił tytuł Not of This Earth. Za następne płyty – Surfing With the Alien, Dreaming #11, Flying In A Blue Dream, The Extremist – artysta był nominowany do nagrody Grammy.
Od 2009 gitarzysta formacji Chickenfoot wraz wokalistą Sammy Hagar (dawniej w Van Halen i Montrose), basista Michael Anthony (dawniej w Van Halen), perkusista Chad Smith (grający również w Red Hot Chili Peppers). Zespół nagrał w 2009 roku płytę, która zawiera bardzo mało z klimatów utworów Van Halen, a sporo ze stylu Satrianiego.
Styl gry Satrianiego cechuje wykorzystanie wszystkich technik gry, w szczególności zaś legato i tappingu. W niektórych utworach zastosowana jest technika tappingu "pianistycznego", gdzie palce obu rąk uderzają w struny bezpośrednio na gryfie (kostka staje się zbędna), co pozwala na uzyskanie efektów nieosiągalnych przy tradycyjnej grze. Joe Satriani jest autorem licznych "etiud" wykorzystujących tę technikę ("Midnight" z płyty Surfing With the Alien, "Day At The Beach" z Flying In A Blue Dream).
Gra także tappingowe flażolety oraz często operuje systemem tremolo.
Joe Satriani gra na gitarach marki Ibanez z serii JS oraz wzmacniaczach Peavey JSX. Obie marki produkują specjalne, sygnowane jego nazwiskiem serie produktów. W swojej muzycznej karierze oprócz gitar i wzmacniaczy Satriani używa wielu efektów. Podczas występów estradowych są to w przeważającej mierze efekty firmy Boss, takie jak: Distortion, Delay, Chorus, Flanger i wiele innych.
Równolegle Satriani korzysta z kostek amerykańskiej firmy Fulltone, takich jak: Ultimate Octave czy Deja Vibe. Ulubioną kaczką muzyka jest Dunlop 535q. Połączeniem Octave i możliwości kontroli w czasie rzeczywistym jest fenomenalny efekt - Digitech WhammyTM - którego Satriani użył w utworze "Searching" z płyty "Is There Love In Space?" (2004). Satriani we współpracy z firmą Vox przygotował efekty typu: distortion - Satchurator, delay - Time Machine oraz Big Bad Wah.